Οἶδε χάριν πολλὴν τότε δὴ ρα δοτῆρι πένητι

Οἶδε χάριν δῶρον πάμμεγ’ ἀμειβόμενος,

Οὐδὲν δ’ ὡς πρὸς σοῦ πατέρ’ Ἑνρῖκον βασιλῆα

Ἄσμενος ὃς δῶρα σμικρὰγ’ ἔωθε λαβεῖν,

Πολλάκις αὐτὸς ἐγὼ τούτου πεῖραν μὲν ἔληψα

Δοὺς ποτὲ μὴν αυτῷ μικρὰγε βιβλίδια

Ἢ τὰ ἔπη ἐγχειρίζων, βασιλεὺς δ’ ὄχ’ ἄριστος

Εὖ μάλα τιθέμενοςγ’, οἶδε πένητι χάριν,

Ὡς ὤφελον ἐγὼ δῶρον μὴν ἄξιον εἶν^αι

Ἀλλὰ τίς ἀν δοίη τῷ βασιλῆι πρέπον,