Καὶ πάντας μέντοι σωθῆναι ἱμείρεται ἄνδρας

Τῆς τε ἀληθείας ἔξοχα γνῶσιν ἔχειν,

Ἡμεῖς οὖν ὦ καλλίστη δέσποινα ἀνάσση·

Σοὶ ρ’ ἀπὸ τοῦγε θεοῦ πάντα καλ’ εὐχόμε ^θα_^

Πρῶτον μὲν, νόον ἐν καλλίστῳ σώματι εἶν^αι

Πάγκαλον, ἐν χριστῷ πολλὰ ἔτητε βιοῦν,

Εἶτα δὲ τῶν προγόνων δόξαν, πατρὶδε μάλιστα,

Βουλῇ, τῷτε καλῷ πράγματι παντὶ, κρατεῖν,

Αλλὰ μὲν αἰνὸν ἄχος νῦν τοιούτου πατρὸς εἴη,

Εἰγ’ Ἄγγλοις κούρην σ’ οὐ κατέλιπεν ἑοῖς,