Εἰ δ’ ἄρα τῶν ἐχθρῶν τις ὑπέκφυγοι αἰπὺν ὄλεθρον

Συγγνώμην ἀρχὸςγ’ ἴφθιμος εἶχε πολὺν,

Οὕτω δὴ βασιλεῖς, Αὐτοκράτορέςτ’ οἱ ἄριστοι

Τὴν φύσιν πρᾴως, ὡς λόγος, εἶχον ἀεὶ,

Μᾶλλον δ’ ὅστις ἂν ἦν πολεμίζειντε φρονέειντε

Δεινὸς, καὶ τ’ ἀρχῆς πηδάλι’ ἦγε καλῶς,

Οὐ γὰρ _^^ἂν ἁρμόζοιγ’ ἀρετὴ βασιλεῦσι μὲν ἄλλη

Μᾶλλον τοῦ ἐλέους, τῆςτε φιλοφροσύνης,

Πράγματα γὰρ κείνων οὐ σμικρ’ εγκέκλιται ὤμοις

Δυσκηδήςτ’ ἱδρὼς, κ(αὶ) πολύτλαςγε πόνος,