Βουλονίηνδ’ ἔδαμνε πόλιν, τὴν δυσπολέμητον,

Καὶ πολλῶν ἐχθρῶν τοὺς^τὰς στίχας εἷλε κρατῶν,

Οὐδ’ ὅγε πρὶν πολέμοιο βαρεῖας χεῖρας ἀπεῖχον

Πρὶν δήγ’ ἐκπέρθειν τὴν πόλιν εὐμεγεθῆ,

Ἐν πολέμῳ παντὶ δ’ ἐμνήσατο θούριδος ἀλκῆς,

Οὐδενὸς ὢν ἥττων, οὐδ’ ἀπολειπόμενος,

Ὅςγ’ ἵδρωτ’ ἵδρωσε πολὺν χρόνον, οὔνεκα πάντες

Εἰρήνης γε βροτοὶ νῦν μετέχοιεν ἀεὶ,

Πῶς οὐ χρὴ τιμᾷν τοιοῦτον δὴ βασιλῆα,

Εἴνεκα τῶν πάντων ὃςγ’ ἐπονεῖτο πολὺ,