ἄλλῃ λαμπρᾷ, οὐ φαύλως τῆς ἐλπίδος ἔχει.

Τὸ τελευταῖον δὲ πρέπειν ἠγοῦμαι, τὸν

πένητα ἄνθρωπον ἐκεῖνον, τὸν τῷ βασιλεῖ

Ἀρταξέρξῃ τὸ μῆλον ὑπερφυὲς μεγέθει

προσενέγκαντα, ^{μᾶλλον μιμεῖσθαι}_^ ἠ μηδὲν τὸ παράπαν

τεκμήριον ἀληθοῦς τῆς ψυχῆς μου διαθέ-

σεως, τῇ μεγαλοπρεπείᾳ σου φέρειν.

Εὖ τίθετι οὖν, ὦ τιμιωτάτη βασίλισσα,

ἰκετεύομαί σε, καὶ ταῦτα καίτοι οὐδενὸς ἄξια,

καὶ φιλοφρόνως λαβὲ, Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Σωτὴρ

εἰς ἀεὶ σὲ κ(αὶ) τὴν βασιλείαν σου ταύτην φυλατ-

τέτω ἡμῖν. Ἀμὴν.