παροῦσαν σεμνύμενοι κ(αὶ) διὰ τιμῆς ἄγοντες

ὅσης μεγίστης, καιρὸν εὔκαιρον λαβὼν

ἐγὼ δῶρον σοι τοῦτο μικρὸν μὲν καὶ

ταπεινὸν φέρων τυγχάνω. Οὐ μὴν ἀλλὰγε

τῆς θαυμαστῆς σου ἡπιότητος καὶ τῶν

τρόπων ἐπιεικείας μεθέξειν ῥαδίως

ἐντεῦθεν ἐλπίζω, ὅτι πανδημεὶ πᾶσα

Ακαδημία νῦν ἑορτάζουσα, τοῖς ἀπὸ

γραμμάτων σμικροῖς τοιούτοις δώροις

μᾶλλον ἀρέσκειν σοι, ἢ πολυτελείᾳ