Οἶδε χάριν πολλὴν τότε δὴ ῥα δοτῆρι πένητι.

Οἶδε χάριν δῶρον πάμμεγ’ ἀμειβόμενος,

οὐδὲν δ’ ὡς πρὸς σοῦ πατέρ’ Ἑνρῖκον βασιλῆα

ἄσμενος ὃς δῶρα σμικρά γ’ ἔωθε λαβεῖν.

Πολλάκις αὐτὸς ἐγὼ τούτου πεῖραν μὲν ἔληψα

δοὺς ποτὲ μὴν αὐτῷ μικρά γε βιβλίδια

ἢ τὰ ἔπη ἐγχειρίζων. Βασιλεὺς δ’ ὄχ’ ἄριστος

εὖ μάλα τιθέμενός γ’, οἶδε πένητι χάριν,

ὡς ὤφελον ἐγὼ δῶρον μὴν ἄξιον εἶναι.

Ἀλλὰ τίς ἂν δοίη τῷ βασιλῆι πρέπον;