ῥᾷστα δὲ εὐνοίας παρὰ τοῦ γε μετεῖχον ἅπαντες,

οἵ γε βίον τ’ ἦσαν κόσμιοι, ἠδὲ τρόπους.

Ἔμφυτός ἐστιν ἔρως γὰρ δὴ περὶ γράμματ’ ἀρίστοις

σπουδαίους πάντας ἐν φιλότητι ποιεῖν.

Ὥστ’, ἐπεὶ εἴς τ’ ἄκρον γ’ ἀρετῆς ἐξήλασαν ἤδη,

σπουδαίους πάντας τοὺς ἀγαθούς τε φιλεῖν,

γράμματα, τὴν ἀρετήν, τὴν κοσμιότητα δὲ πᾶσαν

ταῦτα γάρ, ὡς οἶμαί γ’ ὄλβιον ἄνδρα ποιεῖ.

Ἑπόμενον δὲ ἂν εἴη ἐξειπεῖν διὰ παυρῶν,

ὡς βασιλεὺς πᾶσιν τοῖς γε πένησι φίλος,