Εἴ δὲ χρόνου μεχρὶ τούτου θάνατόν γ’ ἂν ἔφευγε

οὐκ ἄν γ’ ὁ Φρᾶγκος νῦν τὸ κάλητον ἔχοι·

κεῖνος γὰρ πρώφρων βουλῇ καὶ χερσὶν ἀρήξειν.

Εἶρξε μὲν ἂν πάντας τηλόθι τῆς πόλεως.

Οὐδέ τις Ἑνρίκου ποτ’ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο

τὴν ῥ’ εὐναιομένην ἐχθρὸς ἂν εἷλε πόλιν.

Οὔ ποτέ τις ζῶντος βασιλῆος Φρᾶγκος ἐτόλμα

τὴν δ’ ὁδὸν ἐλθέμεναι δεῦρο μαχησόμενος

ἢ πόλιν ἐκπέρθειν ἢ ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι

τοῦ βασιλῆος δὴ τοὔνομα ἁζόμενοι.