Ποιμένες οὖν λαῶνγε, θεοῦ μὲν ἔκητι καλοῦνται

Βώσκειν τὸν δῆμον πρόφρονες, ὡς ἀγέλην,

Τοὔνεκα δὴ Παῦλος παρακέ ^κληκεν ποτὲ ἡμᾶς·

Ἄλλων ἄνθρώπων σφὰς πλέον ἁζομένους

Τῶνγ’ ὑπὲρ ἀρχόντων, βασιλήωντ’ ἶφι κρατούντων

Εὐχὰς, κ’ ἐντεύξεις, πάντα ποιεῖνγε χρόνον,

Ἤρεμον ὡς ἄρα ἡσύχιόντε βίον διάγωμεν,

Ὡς σεμνὸν πᾶν κ(αὶ) τ’ ἐντελὲς ἐκτελέσαι,

Τοῦτο γὰρ ἐστὶ καλὸν κ’ ἀπόδεκτον ἐνώπιον ἡμῶν

Τοῦ Σωτῆρος, ἀεὶ γ’ ὃς καλὰ παντα θέλει,